Kehle-i ikbal!

Zamânın Diyarbakır Vâlisi Rüstem Paşa, başarılı kariyere sâhip, istikbâli parlak bir vezirdir. Onun ileride sadrazam olacağını tahmîn eden Hürrem Sultan, kızı Mihrimah Sultanı Rüstem Paşa’ya vermeyi kafasına koyar ve Sülüman’ın aklını da bu işe yatırır. Bunu duyan muarızları, Kânûnî’nin kulağına Paşa’nın cüzzamlı olduğunu fısıldarlar. Kafası karışan Kânûnî, hekimbaşını çağırır ve durumu aydınlatmasını ister. Hekimbaşı hemen bir adamını haberci kılığında Diyarbakır’a koşturur. Yemek sırasında Paşa’nın sakalında bir bitin dolaştığını gören haberci, müjdeli haberi hemen hekimbaşına ulaştırır. Hekimbaşı da, bu güzel haberi Pâdişâh’a iletir: “Müjde Haşmetlu Pâdişâhım! Paşa’nın sakalında kehle görülmekle cüzzamlı olmadığı anlaşılmıştır. Çünkü bu illeti taşıyanlara kehle yaklaşmaz”!
Böylelikle Rüstem Paşa, önce dâmat ve daha sonra da vezîr-i âzam olur. Zamânın şâiri de “kehle-i ikbal” (iktidar yolunu açan bit) başlıklı şiiri ile târihe notunu şöylece düşer!
“Olıcak kişinin bahtı açık, tâlii yâr!
Kehlesi dahî anın, mahallinde işe yarar!”