Doktor! -2

Randevu almadan daldım içeri;

“Sıra sende değil; çık!” dedi Doktor.

Dedim, “bir ateş var, şuramdan beri”

“Hele bir dışarı bak!” dedi Doktor.

“Kimi dalıp gitmiş; çıkmıyor sesi,

Kiminin elinde serum şişesi,

Kiminin yüzünde dert endişesi;

Dışarda, sen gibi çok” dedi Doktor.

Dedim “etme doktor! bağrım yanıyor,

İçimde görünmez bir yer kanıyor”

Sanırsın, kırk yıldır beni tanıyor;

“Senin pek bir şeyin yok!” dedi Doktor.

Dedim, “bak; sevdiğim terketti beni.

Olmadık dertlere garketti beni.”

Sanki, o saniye farketti beni

“Otur hele biraz, çök” dedi Doktor.

Dedi, “ah kardeşim! deştin yaramı,

Ben de aşktan yana savdım sıramı,

Birini çok sevdim; yaktı çıramı

Uzattı, “cigara yak” dedi Doktor.

“Çeyizi hazırdı ev tutacaktık

Her zoru birlikte atlatacaktık

İş bir tek düğüne kalmıştı artık

O işlere karnım tok” dedi Doktor.

“Bir sabah ansızın beni terketti.

Çok zengin birine kapılıp gitti.

O ateş sönmedi; beni tüketti.

Benim derdim senden pek” dedi Doktor.

“Onsekiz senedir dört şehir gezmiş,

Adam çoğu gece eve gelmezmiş,

Yıllarca ağlamış, canından bezmiş.

Başına ne gelse hak” dedi Doktor.

“Çocuğu olmamış çok yalnız kalmış

Son birkaç senedir bir kedi almış

Eşimle, dostumla haberler salmış

Aramaya yüzü yok” dedi Doktor.

Bir kendim sanırdım bahtı karalı

Gördüm ki doktor da benden yaralı

“O beni sırtımdan vurdu vuralı

Artık gözüm daha sak” dedi Doktor.

Dedi “ben, bu yolda aştım tepeyi

Seveceksen git sev, kuşu, köpeği

Sana tavsiyem, bu altın küpeyi

Al da kulağına tak” dedi Doktor

Ne heyecan kalmış, ne de bir telaş,

Düşündüm “doktorun yüreği bir taş”

Baktım ki gözünde iki damla yaş,

“Hastalar bekliyor; kalk!” dedi Doktor…

Muzaffer Uslu