Eski zamanlarda, şehirlerden bir şehre yeni bir vali tayin edilmiş. Şehrin ileri gelenleri yeni valiye hoşgeldin ziyaretlerine devam ederken, eşrafın hanımları da bir gün yeni valinin hanımına hoşgeldine gitmişler.
Tanışmalar olmuş, kahveler içilmiş, sohbetler ve dedikodular edilmiş, öğünmeler yapılmış. Valinin, evlenme çağına gelmiş, yakışıklı ve iyi eğitimli bir oğlu varmış. Oğluna münasip bir gelin adayı arayan Hanımefendi, hazır şehrin kalburüstü hanımları orada iken hafiften bir yoklama yapayım demiş ve “Değerli hanımlar, hepimiz evlat sahibiyiz, bir anne-baba için en değerli olaylardan birisi de çocuklarının mürüvvetini görmektir. Bizim de Allah bağışlasın, yakışıklı, terbiyeli, içkisi-kumarı olmayan, iyi yetişmiş, istikbali açık bir oğlumuz var. Kendisine denk uygun bir kız aramaktayız. Bu konuda sizlerin de yardımını talep ediyorum, tavsiyelerinizi bekliyorum” diyerek konuyu açmış.
Güzelliği dillere destan bir kızın annesi olan şehir kadısının hanımı hemen söze girmiş: “Evvela böyle değerli bir evlat yetiştirdiğiniz için sizi tebrik ediyorum Hanımefendi! Bizim de naçizane benzer özelliklere sahip bir kızımız var. Güzeldir, boyludur, soyludur, eğitimlidir, beceriklidir, terbiyelidir, elinden uçan-kaçan kurtulmaz…” diye kızını övmeye başlamış ve övgünün dozunu da birazcuk kaçırmış.
İyi bir gelin adayı bulduğunu düşünen valinin hanımı, biraz daha malumat sahibi olmak amacıyla, “Ben de, böyle değerli ve maharetli bir evlat yetiştirdiğiniz için sizi tebrik ederim hanımefendi. Ama hepimiz insanız, atalarımız, ‘kusursuz kul olmaz’ demişler Bu güzel kızımızın hiç mi kusuru yok acaba” diye sormuş.
Kadı’nın hanımı, “Ah efendim, ne kadar isabet buyurdunuz! Herkesin olabileceği gibi, kızımızın da küçük bir kusuru var maalesef!” demiş. Valinin hanımı, “O küçük kusur nedir hanımefendi?” diye sorunca, “Bizim kız yaklaşık 6 aylık hamile!”diye cevaplamış! Gözleri fal taşı gibi açılıp yüksek perdeden bir hayret çığlığı koparan valinin hanımına, “Niye bu kadar şaşırdınız hanımefendi! Bu kadarcık kusur, kadı kızında da olur” demiş!
Prof. Dr. Mustafa Şenol 