Arkadaşlığın, ahbaplığın kıymetli olduğu zamanlardan bir zaman, adamın biri, akşam yemeğine davetli olduğu arkadaşının evine doğru aheste adımlarla yürüyormuş. Arkadaşının evine yaklaşık 15 dakikalık bir yolu varmış. O sırada tanıdığı bir kişiye rastlamış. Tanıdığı; “Hayrola Abi, böyle ağır adımlarla azimet nereye!” demiş. “Asker arkadaşım akşam yemeğine davet etti de oraya doğru gidiyorum” diye cevaplamış adam. Tanıdığı; “Çok acıktım, abi, davete beni de götür” deyince, “Ben ev sahibinin davetlisiyim, sana kim diyelim” demiş adam. “Dayımın oğlu dersin canım!” demiş öteki! “Peki, gel bakalım dayımın oğlu!”
Birlikte 5 dakka kadar yürüdükten sonra karşıdan birisinin geldiğini görmüşler. Bu kişi; “Selamünaleyküm ağalar, akşam vakti nereye böyle?” diye sormuş. Adam; “Akşam yemeğine arkadaşıma davetliyim, oraya doğru gidiyoruz” deyince o kişi; “Ağam, ağam, çok acıktım, n’olur beni de götürün demiş. Adam; “Götürmesine götürelim de, ben esas davetliyim, buna da ‘dayımın oğlu’ diyeceğiz. Sana kim diyelim” diye sormuş. O kişi; “Bana da ‘amcamın oğlu’ dersin canım!” diye çözümü sunmuş. “Peki, sen de gel bakalım amcamın oğlu!”
Üçü birlikte davet sahibinin evine iyice yaklaşmışlar. Tam eve girecekleri sırada bir kişiye daha rastlamışlar. O kişi; “Hayrola ağalar, cümbür cemaat nereye böyle” diye sorunca adam; “Asker arkadaşımın davetlisiyim, ona yemeğe gidiyoruz” diye cevaplamış. “Aman ağalar, acımdan ölmek üzereyim, n’olur beni de götürün” diye yalvarmış üçüncü kişi! Adam; “Olmaz kardeşim! Esas davetli benim, yolda peşime takılan buna ‘dayımın oğlu’, şuna da ‘amcamın oğlu’ diyeceğiz. Sana yer kalmadı!” deyince o yüzsüz; “Bir şey demenize gerek yok, O zaten beni tanır” demiş. “Eh! Seni tanıyorsa mesele yok, sen de gel bakalım” demiş adam.
Çalınan kapıyı açan ev sahibi karşısında bir yerine dört zıranta görünce afallamış, gözlerini üzerlerinde şöyle bir gezdirdikten sonra adama, “Sen davetlimsin, buyur geç” demiş. İkinciyi göstererek, “Bu kim?” diye sormuş. “Dayımın oğlu!” demiş adam. “Sen de geç misafirimin dayısının oğlu”. Sıra üçüncüye gelmiş; Ya bu kim oluyor!”. “Amcamın oğlu” demiş adam. Kafayı sağa sola sallayan ev sahibi, “Sen de geç bakalım misafirimin amcasının oğlu” demiş demesine ama, bu pişkinlik karşısında artık zıvanadan çıkmış ve dördüncüyü göstererek hışımla; “Ya bu eşşoğlu eşşek kim?” diye sormuş. Pişkin davetsiz, kimsenin bir şey demesine fırsat vermeden; “Size ‘o beni tanır’ demedim mi” deyip eve dalmış!
Prof. Dr. Mustafa Şenol 