Değerli Kardeşim Dr. Bülent Topaloğlu’ndan naklen: Rahmetli Dayım, meşhur gazelhan, Malatya’lı Sami Kasap anlatıyor:
Mendebur herifin biri, arkasından; “Ne kendi eyledi rahat, Ne kimseye verdi huzur, Yıkıldı gitti dünyadan, Dayansın ehl-i kubur” denilerek öte tarafa postalanmış. Herif buradayken hem ağaydı hem paşaydı ya, orayı da bura gibi olacak bellemiş! Eller arkada, ceket omuzda, tesbih elde, sarma tütün ağızda ortalıkta külhanbeyi gibi dolanmaya başlamış. Oranın meydancısı gelmiş, “Şuraya adam gibi otur, sıranı bekle, az sonra zaten çağıracaklar, gösterecekler sana Hanya’yı, Konya’yı” demiş. Ama bizim ağa oralı değil! “Ben sıra mıra beklemem, sorgu sual vermem, derhal beni köşküme götürün, yoksa yapacağımı bilirim” diye üst perdeden atıp tutmaya başlaması üzerine, meydancı durumu üst makama arzetmiş!
Üst makamdan, “Koyun şu pez….gin kasedini” emri gelince, meydancı gelmiş! “Otur lan şuraya!” demiş. “Kasedini seyredeceğiz!”. Meydancı, kasetçiye, “ Oynat!” demiş. Doğumu, çocukluğu, ergenliği… ufak tefek arızalar dışında vukuatsız gibi geçmiş. Bir görüntüye gelince meydancı, “Durut, durut, durut!” demiş. “Kim lan bu” diye sormuş. “Benim ben olmasına da, o zamanlar biraz cahillik vardı, görmezden gelseniz olmaz mı” demiş bizimki! “Oynat!” demiş tekrar meydancı. Bir yere gelince, “Durut, durut” demiş! “Bu kim lan!”. “Benim de, bir yanlışlık sonucu öyle bir şey olduydu, orayı silerseniz sizi görürüm” demiş bizimki pişkin pişkin! “O dediğin burda geçmez! Oynat!” demiş meydancı. Bir görüntüye gelince, “Durut, durut, durut!”. “Bu haltı yiyen kim lan!”. “Bana benziyor ama görüntü biraz bulanık, bir karışıklık olmasın!”. “Oynat!”. “Durut, durut!”. “ Bu mendebur kim lan!”. “Benim heralde!”. “Oynat!”. “Durut, durut, durut”. “Kim bu eşşoğleşşek!”. “Ben!”. “Oynat!”. “Durut, durut! “Kim bu ahlaksız!”. “Ben!”. “Oynat!”. “Durut!”. “Oynat!”. “Durut!”… “Yeter meydancı ağam! Alımımı aldım! Söz, bundan böyle hiç sesimi çıkarmayacağım!” deyip kulakları düşmüş vaziyette sırasına geçmiş bizim ağa!
Orayı da bura gibi olacak sandıydın ha! Nerede o yoğurdun bolluğu oğlum? Ne demiş atalar? Men dakka dukka!
Prof. Dr. Mustafa Şenol 