Vakti zamanında sabah içtimasını alıp bölüklerini mıntıka temizliğine sevkeden iki yüzbaşı, hem kahvelerini höpürdetiyorlar hem de havadan sudan sohbet ediyorlarmış. Bir süre sonra kendilerini ve çevrelerini övmeye geçmişler. Eğitimlerinin zorluğundan, imkanlarının darlığından, buna rağmen nasıl başarılı olduklarından bahsedilmiş. Bölüklerinin başarılarından, tabur komutanının övgülerinden, aldıkları madalyalardan dem vurulmuş. Söz dönmüş dolaşmış emirerlerinin marifetine kadar yol almış.
Yüzbaşılardan biri, “Benim bir emirerim var, maşallah ateş parçası! Leb demeden leblebiyi anlar, hiç bir emrimi ikiletmez! Çok gözaçık ve gözüpek maşallah!” Öbür yüzbaşı altta kalır mı! “Ya benimki, ya benimki! Becerikli, pratik, hızlı, anlayışlı, tam bir cevher. Bir iş verdim mi gözüm arkada kalmaz!” Emirerlerini övme faslı iyice kızışınca birisi demiş ki; “Haydi bir sınayalım şunları! Bakalım dediğimiz gibiler mi, yoksa biraz abartıyor muyuz, görelim!”
“Hay hay” diyen ilk yüzbaşı seslenmiş; “Ahmet!”. “Emret komutanım!”. “Al şu parayı, karşıdaki bakkaldan bir paket sigara al da gel!”. “Başüstüne komutanım!”. Ahmet selam verip çıkınca yüzbaşı saymaya başlamış: “Dışarı çıktı, koridoru geçti, merdivenleri indi, binadan çıktı, karşıya geçti, bakkala girdi, parayı verdi, sigarayı aldı, bu tarafa geçti, binaya girdi, merdivenleri çıktı, koridoru geçti, kapıya geldi” diye olanları hayalinde sıralamış. “Ahmet!”. “Buyurun komutanım, bu sigaranız, bu da paranızın üstü”. “Aferin oğlum!”. “Sağolun komutanım!”.
Bu sefer diğer yüzbaşı seslenmiş: “Mehmet!”. “Emret komutanım!”. “Al şu parayı, karşıdaki bakkaldan bir paket sigara al gel!”. “Başüstüne komutanım!”. Mehmet selam verip çıkınca ikinci yüzbaşı da saymaya başlamış: “Dışarı çıktı, koridoru geçti, merdivenleri indi, binadan çıktı, caddeyi geçti, bakkala girdi, parayı verdi, sigarayı aldı, bu tarafa geçti, binaya girdi, yukarı çıktı, koridoru geçti, kapıya geldi”. “Mehmet!”. “Buyurun komutanım!”. “Hani oğlum sigara?”. “Postallarımı bağlıyordum komutanım!!!”
Prof. Dr. Mustafa Şenol 